การสัมผัสกับความชื้น: ฝากระดาษที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพจะเริ่มพังเมื่อสัมผัสกับความชื้น เช่น ฝน ความชื้น หรือเมื่อทิ้งพร้อมกับเศษอาหาร ความชื้นเป็นปัจจัยสำคัญในการเริ่มต้นกระบวนการสลายตัว
การกระทำของจุลินทรีย์: จุลินทรีย์ รวมถึงแบคทีเรียและเชื้อรา มีบทบาทสำคัญในการทำลายกระดาษ จุลินทรีย์เหล่านี้กินสารอินทรีย์ในกระดาษเพื่อใช้เป็นแหล่งอาหาร
การสลายตัวแบบแอโรบิกและแบบไม่ใช้ออกซิเจน: กระบวนการสลายตัวสามารถเกิดขึ้นได้ทั้งในสภาพแวดล้อมแบบแอโรบิก (มีออกซิเจน) และแบบไม่ใช้ออกซิเจน (ไม่มีออกซิเจน) ในสภาวะแอโรบิก ออกซิเจนช่วยให้จุลินทรีย์สลายกระดาษได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ในสภาวะไร้ออกซิเจน เช่น เมื่อฝังกระดาษในหลุมฝังกลบ การสลายตัวจะช้าลงเนื่องจากขาดออกซิเจน
การเปลี่ยนแปลงทางเคมี: ในระหว่างการสลายตัว เอนไซม์ที่ผลิตโดยจุลินทรีย์จะช่วยสลายเซลลูโลสและลิกนินของกระดาษ ซึ่งเป็นส่วนประกอบทางโครงสร้างหลักของกระดาษ กระบวนการนี้นำไปสู่การแปลงกระดาษให้เป็นสารประกอบอินทรีย์ที่ง่ายขึ้น
กรอบเวลา: อัตราการสลายตัวขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ รวมถึงประเภทของกระดาษที่ใช้ สภาพแวดล้อม และการมีอยู่ของจุลินทรีย์ ในสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติ ฝากระดาษอาจใช้เวลาหลายสัปดาห์ถึงหลายเดือนจึงจะพังสนิท ในหลุมฝังกลบซึ่งมีเงื่อนไขไม่เอื้ออำนวยต่อการย่อยสลาย อาจใช้เวลานานกว่ามาก
สารตกค้างที่ไม่เป็นพิษ: เมื่อฝากระดาษพัง พวกมันมักจะทิ้งสารตกค้างที่ไม่เป็นพิษไว้ ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยอินทรียวัตถุ สารตกค้างนี้อาจกลายเป็นส่วนหนึ่งของดิน ซึ่งมีส่วนทำให้เกิดการหมุนเวียนของธาตุอาหาร
สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ การย่อยสลายทางชีวภาพของฝากระดาษเป็นกระบวนการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการย่อยสลายของฝาพลาสติก ซึ่งอาจใช้เวลาหลายร้อยปี และอาจปล่อยสารเคมีอันตรายออกมาเมื่อสลายตัว อย่างไรก็ตาม เพื่อการกำจัดที่รับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมมากที่สุด ทิ้งฝากระดาษในโรงงานหมักปุ๋ย ซึ่งสามารถย่อยสลายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นและเปลี่ยนเป็นปุ๋ยหมักที่อุดมด้วยสารอาหาร แนวทางปฏิบัติในการกำจัด การรีไซเคิล และการทำปุ๋ยหมักอย่างเหมาะสมถือเป็นสิ่งสำคัญเพื่อเพิ่มประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมสูงสุดของฝาปิดภาชนะบรรจุอาหารกระดาษแบบใช้แล้วทิ้ง
